فیلم مَلی و راه های نرفته اش در دانشگاه یزد اکران و نقد شد
تاریخ انتشار: ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۸۳۳۷۶۷۰
به گزارش ایرنا، یک مدرس حقوق و جرم شناس در نقد این فیلم اجتماعی گفت: زنان در نقش هایی که در فرایند اجتماعی شدن می پذیرند، معمولا دارای حامی هستند که این نقش حمایتی را معمولا خانواده یا همسر آنان ایفا می کنند.
محبوبه امینی افزود: زنانی که می خواهند مستقل باشند در جوامعی که فرهنگ سنتی بر آن حاکم است، از سوی خانواده با محدودیتهایی مواجه می شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: بر اساس بررسی پرونده های جرائم بانوان، دلیل اکثر قتل هایی که توسط زنان رخ می دهد، نداشتن امکان خروج از رابطه زناشویی بوده است، زیرا پایگاه خانوادگی زنی که قصد طلاق دارد متزلزل می شود و زنان مطلقه در جامعه برچسب می خورند.
وی اضافه کرد: زنان شاغل یا برخوردار از خانواده های مرفه تا حدودی استقلال دارند و خروج از رابطه زناشویی در مقایسه با زنان فاقد حامی برای آنان آسان تر از است و دچار مشکلات کمتری می شوند.
امینی با بیان اینکه قوانین اندکی در زمینه حمایت از زنان وجود دارد،گفت: مردی که اقدام به خشونت می کند با ورود قانون به دلیل دشواری استیفای حق زن، معمولا نسبت به بد رفتاری با همسر شدت بیشتری به خرج می دهد.
وی یادآور شد: ساز و کار طلاق در کشور با مشکلاتی مواجه است به طوری که در قانون فقط زنی که توسط مرد مضروب می شود، می تواند شکایت کند اما در خشونت کلامی، توهین و فحاشی باید این مسائل اثبات شود و اثر بیرونی داشته باشد که اثبات چنین مواردی بسیار دشوار است.
یک محقق مردم شناس و مدرس دانشگاه نیز در نقد این فیلم گفت: آنچه که در این فیلم به نمایش درآمده جامعه در حال گذر از سنت به مدرنیته؛ جامعه استبدادی که هنوز روح مردسالاری بر آن حاکم است.
کاظم شاملو افزود: روح خودکامگی و استبداد می تواند کوچکترین واحدهای اجتماعی یعنی خانواده تا بزرگترین واحدهای اجتماعی یعنی نهاد سیاست را درگیر کند.
وی با بیان اینکه روح خودکامگی بیش از همه مظاهر زندگی اجتماعی در حوزه زبان نمایان می شود، ادامه داد: نوع ادبیاتی که در این فیلم برای زنان به کار برده می شود، موقعیت دون پایه ای را نسبت به جنس مرد در ذهن مخاطب متبادر می کند.
شاملو اضافه کرد: این نگرش تنها به حوزه زبانی محدود نمی شود بلکه در رفتار افراد نیز ظهور و بروز پیدا می کند.
این مدرس دانشگاه گفت: یکی از عوامل تداوم نظام های خودکامه در سطح کوچکترین نهاد اجتماعی یعنی خانواده اتفاق می افتد و زنان به عنوان عوامل اصلی تربیت فرزندان، گاهی ندانسته در مسیر نهادینه سازی و بازتولید خودکامگی حرکت می کنند.
شاملو افزود: در این فیلم رفتار فرزندان بازتابی از تربیت پدر سالارانه است و مرد روی ویلچر نماد سنت غلط از پا افتاده و همسر او نماد مظلومیتی است که هنوز ایستاده اما این نماد مظلومیت که در دوران زندگی قربانی خشونت مردان شده، در مقابل خشونت پسرش نسبت به هم جنس خودش هیچ مخالفتی ندارد و این نشان دهنده تداوم یک سنت غلط است.
وی ادامه داد: گاهی اعتراض به سنت غلط گذشته از مسیر عرفی و درست خارج می شود و در این فیلم خواهر شوهر مَلی نماد سنت گریزی است که به بیراهه می رود.
شاملو تصریح کرد: جای نهادهای اجتماعی در این فیلم به شدت خالی است، جایی به نام خانه امن که معلوم نیست کجاست و کارکردش چیست؟ مصداق نوشدار بعد از مرگ سهراب است.
تهمینه میلانی در سال 1339 در شهر تبریز به دنیا آمد و نخستین فیلم او به نام «بچه های طلاق» در سال 1368 ساخته شد و جایزه بهترین فیلم اول را در جشنواره فجر کسب کرد.
این نشست نقد فیلم به همت دکتر علی روحانی و انجمن پژوهش و رفاه اجتماعی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه یزد برگزار شد.
7532/ 6014/
@irnayazdd
انتهای پیام
منبع: جماران
کلیدواژه: موسسات مالی و اعتباری تحولات سوریه گفت و گوی ملی ارز دیجیتال ارزش های دهه 60 خشونت رفاه اجتماعی زنان مطلقه قانون یزد موسسات مالی و اعتباری تحولات سوریه گفت و گوی ملی ارز دیجیتال ارزش های دهه 60 امام خمینی س سید مصطفی خمینی سید احمد خمینی سید حسن خمینی انقلاب اسلامی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۸۳۳۷۶۷۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا لایحه «ارتقای امنیت زنان» فمنیستی است؟
دکتر مجید دهقان معتقد است: لایحه فعلی ارتقا امنیت زنان، با وجود اشکالات جزئی، در نفی نگرش فمینیستی و با فاصله گرفتن از نگاه سنتی به دنیا آمد و در صورت تصویب برای اولین بار نگرش خاص گفتمان انقلابی را نمایندگی می‌کند. - اخبار اجتماعی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ حدود 12 سال از طرح لایحه امنیت زنان در مجلس می‌گذرد و با وجود اینکه رهبر انقلاب در دیداری که همین امسال با بانوان کشور داشتند بر تسریع رسیدگی به آن تأکید کردند همچنان لایحه امنیت زنان در راهروهای مجلس معطل مانده است. از یک سو برخی به آن برچسب فمنیستی بودن می‌زنند و از سوی دیگر تعداد قابل توجهی از فعالین انقلابی حقوق زنان از حقانیتش دفاع می‌کنند و آن را زاییده نگاه اصیل انقلاب اسلامی به زنان می‌دانند. هنوز چالش‌های زیادی میان موافقین و مخالفین لایحه وجود دارد. این روزها یک بار دیگر جزئیات لایحه امنیت زنان در صحن علنی مجلس بررسی شد. در همین راستا حجت‌الاسلام‌والمسلمین دکتر مجید دهقان، عضو هیأت علمی پژوهشکده زن و خانواده در یادداشتی به ارائه دیدگاه خود در این زمینه پرداخته است که در ادامه از نظر می‌گذرانید.
گفتمان دینی از پیش از مشروطه تا دهه‌های بعدی در مسائل زنان دو ویژگی کلی داشت: اول این که مسأله‌اش دین بود و به مسئله زنان به عنوان اِشکالی بر دین می‌نگریست. دوم این که خانواده‌گرا بود با تفسیری که زنان را درون خانواده تعریف و با حضور اجتماعی زنان مخالفت می‌کرد.
اندیشه شهید مطهری نقطه عطف بود. مساله او در کتاب "نظام حقوق زن در اسلام" گرچه دین است ولی در "مساله حجاب" دغدغه زنان را دارد، البته تنها زنان دیندار و نه همه زنان. تأکید او بر خانواده نیز سر از پرده‌نشینی زن در نمی‌آورد.
دوران کلی‌گویی درباره الگوی سوم تمام شده است / برچسب فمنیستی زدن به لایحه تأمین امنیت زنان از سوی نوتحجرگرایان
سر و صدای انقلاب بلند شد و در گفتمان نوپای انقلاب نیز خانواده‌گرایی با پرده‌نشینی تمایزی جدی داشت. اضافه بر این که مساله آن عموم زنان بود نه تنها زنان دیندار و این یک پله بالاتر از اندیشه شهید‌مطهری بود. به همین دلیل انقلاب برای زنان جذابیت داشت همان‌گونه که انقلاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله برای زنان جذاب بود.
پس از انقلاب اما پیگیری امور زنان دو پاره شد. "مساله زنان" را گفتمان خط امام و بعداً اصلاحات به دوش کشید و به ناکجاآباد برد و "مسأله خانواده" را گفتمان اصول‌گرایی نمایندگی کرد و به مفهوم سنتی آن فهمید. این وسط گفتمان انقلاب بی‌نماینده ماند.
سالی یکبار رهبر انقلاب نگرش گفتمان انقلاب را درباره زنان یادآوری و مسأله زنان را جدای از مسأله خانواده (و نه در ستیز با آن) طرح می‌کند ولی بدنه این گفتمان راه خودش را می‌رود. روایت سرِ گفتمان با بدنه آنان ناسازگار است. سَر، گفتمان انقلابی در حوزه زنان را تقویت می‌کند و بدنه گفتمان سنتی را. جوانانی هم که همسو با روایت گفتمان انقلاب هستند دستی در قدرت ندارند.
این که بدنه گفتمان دینی بدون نیاز به مداخله رهبر انقلاب به شدت لایحه حجاب را پیگیری می‌کند و آن را با مداخله حاکمیتی و جرم‌انگاری حداکثری تا تصویب نهایی همراهی می‌کند ولی لایحه ارتقا امنیت زنان را به اغما می‌برد تا دوباره با اشاره آقا در سخنرانی عمومی به راه بیفتد ریشه در همین امر دارد. حجاب مسأله گفتمان دینی سنتی است ولی امنیت زنان نه.
لایحه فعلی ارتقا امنیت زنان، با وجود اشکالات جزئی، در نفی نگرش فمینیستی و با فاصله گرفتن از نگاه سنتی به دنیا آمد و در صورت تصویب برای اولین بار نگرش خاص گفتمان انقلابی را نمایندگی می‌کند. این طفل نوپا درگفتمان انقلاب اما در برابر گفتمان پرقدرت سنتی بی‌دفاع است، اشارات سالیانه رهبری مگر رمقی به آن دهد. آیا مجلسِ حاضر در هفته‌های نزدیک به انتخابات توان آن را دارد که راوی گفتمان انقلاب اسلامی در مساله زنان باشد؟
خلقی در حال تماشای این نزاعند. جوانانِ نگران ولی امیدوار به آینده، زنان بی‌پناهِ درگیر خشونت و حتی زنان انقلابی و وفادار به گفتمان انقلاب. آیا مجلس یازدهم بالاخره مسأله زنان را به رسمیت می‌شناسد و پناهی در این دوران بی‌پناهی برای آنان خواهد بود؟ چشمی امیدوار و دیگری بیمناک است.
پایان پیام/
تیراندازی، مراسم عروسی در ونایی بروجرد را به عزا تبدیل کرد