بازيگران ماهِ سينماي ايران، آبان 96

خبرگزاري آريا - ماهنامه سينمايي "همشهري 24" در هر شماره به بررسي بازي شش بازيگر در فيلم هاي در حال اکران سينماي ايران و نقاط ضعف و قوت آنان مي پردازد. اين سري مطالب را به صورت ماهانه به شما مخاطبان سينمادوست "مجله اينترنتي برترين ها" تقديم مي نماييم.
جمشيد هاشم پور در «ملي و راه هاي نرفته اش»
روزگاري جمشيد هاشم پور ستاره سينماي ايران بود، تا حدي که اسم او هم حاشيه ساز شده بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او در سينماي قبل از انقلاب با نام «جمشيد آريا» روي پرده سينماها ظاهر شده بود و در مقطعي، دست اندرکاران سينماي بعد از انقلاب اصرار کردند که بايد با نام حقيقي اش به کار ادامه دهد.

اين بود که شد جمشيد هاشم پور، اما اين تغيير نام هم چيزي از محبوبيت او کم نکرد. با آن سر طاس و نگاه مصمم و اندام ورزيده يک قهرمان بي رقيب براي سينماي دهه 60 و اوايل دهه 70 بود. سپس چندين سال غايب بود و غيبتش کاملا به چشم مي آمد و بعد با شکل و شمايلي ديگر برگشت، برگشتي که جز يکي، دو نقش، کم فروغ بود يا دست کم فروغ دوران ستارگي او را نداشت.
در فيلم «ملي و راه هاي نرفته اش»، مسئله اين نيست که نقش او اکت کم و ديالوگ کمتري دارد، او افليج است و روي صندلي چرخدار نشسته است، اما بازيگري با توانايي و سابقه چمشيد هاشم پور، حتي اگر هيچ ديالوگي نداشت و لال بود و هيچ حرکتي هم نداشت و توي رختخواب بود، باز هم مي توانست اين نقش را زنده کند اما «در ملي و راه هاي نرفته اش» اين اتفاق نيفتاده است.
ميلاد کي مرام در «ملي و راه هاي نرفته اش»
ميلاد کي مرام در «ملي و راه هاي نرفته اش» اصلا خوب نيست، سردرگم و بلاتکليف است، ابراز محبتش زورکي است و اوقات تلخي اش ساختگي و تصنعي، با اين همه کم فروشي نکرده است. او هر چه بلد بوده رو کرده تا به تصورات کارگردان نزديک شود اما نکته اينجاست که تصورات کارگردان بسيار مغشوش و در هم است. او هيچ تصوري درباره زندگي طبقه متوسط شهري ندارد، آدم هاي اين مناطق را نمي شناسد و با مشکلات آنها آشنا نيست.

اين است که خانه و زندگي آدم هايش با عادات و رفتارشان نمي خواند، حتي اسم آدم ها با قيافه و خانه و زندگي شان تناسبي ندارد. کارگردان هدفش اين نبوده که بازي درست و محکمي از بازيگرانش بگيرد.
به جايش دنبال ارائه يک بيانيه فمينيستي در قالب تصوير بوده و بازيگران هم در حد آدمک هاي تخت و بي روحي به عنوان گوينده شعارهاي نخ نما در فيلم ظاهر شده اند، اما ميلاد کي مرام در اين فيلم نشان داده که يک کارگردان کاربلد مي تواند بازي درجه يکي از او در قالب يک کاراکتر ناراحت و بي اعصاب بگيرد که شايسته دريافت جايزه از جشنواره ها نيز باشد.
علي مصفا در «تابستان داغ»
علي مصفا بازيگر خوبي است. در فيلم «تابستان داغ» هم بازي او نقصي ندارد. ديالوگ ها را روان مي گويد و به موقع و به اندازه خوشحال يا ناراحت است. حواسش به بازيگر مقابلش هست و به محيط و آکسسوار نيز واکنش مناسبي نشان مي دهد. همه اينها را نه تنها در اين فيلم، که در تمامي کارهايش دارد. با همه اينها علي مصفا در «تابستان داغ»، به دل نمي نشيند.

تماشاگر دوست دارد چيزي ببيند که تکانش بدهد، که کمي اوقاتش را تلخ کند يا از ته دل خوشحالش کند، يا به هر حال يک کاري کند که فشار خونش بالا و پايين برود اما علي مصفا مثل ربات هاي برنامه ريزي شده و به همان اندازه بي نقص بازي مي کند و اما به دل نمي نشيند.
پريناز ايزديار در «تابستان داغ»
شايد در شبکه نمايش خانگي و در سريال «شهرزاد» بود که پريناز ايزديار چهره شد، نقش پيچيده بود و ايزديار با اعتماد به نفس بالايي توانسته بود به خوبي زير و بم اين نقش را براي مخاطب به تصوير بکشد.

با آن که نقش خاکستري بود و وجه منفي اش مي چربيد اما به خوبي مي توانست در ميان تماشاگران شبکه نمايش خانگي جاي خودش را باز کند. همان زمان خيلي ها از ظهور يک ستاره جديد در سينماي ايران حرف مي زدند و طولي نکشيد که با ايفاي نقش سميه در فيلم «ابد و يک روز» حقيقتا تبديل به ستاره سينماي ايران شد و جايزه بهترين بازيگر نقش اصلي زن را نيز از جشنواره فيلم فجر گرفت. در فيلم «تابستان داغ» هم پريناز ايزديار به خوبي از پس ايفاي نقشش بر آمده، بدون اين که درخشش بهترين کارهايش را داشته باشد.
اشکان خطيبي در «نگار»
اشکان خطيبي در فيلم «نگار» گل کاشته است. بازي او در اين فيلم بسيار کوتاه است اما بسيار تاثيرگذار و به جا و به اندازه است. از همان جاهايي است که اثبات مي کند اهميت نقش به کوتاهي و بلندي و اصلي و فرعي بودن آن نيست. در واقع خود بازيگر است که به نقش اهميت و تشخص مي دهد. اشکان خطيبي در اين فيلم در نقشي ظاهر شده که قبلا از او نديده ايم. او به خوبي توانسته از ذهنيتي که قبلا براي تماشاگران ساخته فاصله بگيرد و نقش متفاوتي را بازي کند.

بازي او سر جمع شايد يکي دو دقيقه باشد، اما اگر از هر کدام از تماشاگران فيلم «نگار» بپرسيد، اين بازي در خاطره تمامي آنان نقش بسته است. ضمن اين که در يک فيلم معمايي – جنايي و تا حدي سياه، او به خوبي توانسته از طنز در ارائه نقشش کمک بگيرد و مجالي براي نفس کشيدن به تماشاگر بدهد و در عين حال اين صحنه تبديل به يک سکانس نچسب هم نشده است.
سيما تيرانداز در «ماجان»
بازي سيما تيرانداز در فيلم ماجان به قول قديمي ها بازي «بي چيزي» نيست. يعني يک چيزهايي براي ديده شدن دارد. مثلا اگر به خيرخواهي او در قبال بچه بيمار مهتاب کرامتي دقت کنيم، چه مي بينيم؟ او خيرخواهي مي کند، اما حتي به ظاهر هم نمي خواهد وانمود کند که اين کار را به خاطر ثوابش مي کند. او مي خواهد به خواسته دلش برسد که پيوند ازدواج با يکي از نزديکان مهتاب کرامتي است. بنابراين خيرخواهي اش همراه با آه و افسوس و ناله و شيون نيست.

از اين گذشته، به خوبي در نقش زني ظاهر مي شود که همه چيز دارد، اما در به در به دنبال داشتن يک خانواده است. اگر به پسري کوچک تر از خودش دل باخته است، از روي هوس بازي نيست. او عجله دارد که صاحب خانواده اي شود و فرصتي براي جستجوهاي طولاني ندارد. اين است که دم دست ترين پيشنهاد را دو دستي چسبيده است. چون باور دارد که زن فقط در ازدواج است که طعم خوشبختي را مي چشد. به هر حال اين نقش بي چالش نيست و سيما تيرانداز به خوبي در اين نقش چند وجهي ظاهر شده است.
بازي مهتاب کرامتي در ماجان
يک مادرانه آرام
مهتاب کرامتي «ماجان» است؛ حقيقتا مهتاب کرامتي «ماجان» است! يعني اگر او را از فيلم «ماجان» کنار بگذاريم، چيزي از فيلم و ديگر هيچ جايي براي گفتگو درباره آن باقي نخواهد ماند. مهتاب کرامتي همه فيلم «ماجان» است.

فيلم در مقاطعي کسل کننده مي شود و اتفاقي در جريان آن نمي افتد و ريتمش کندتر از حدي مي شود که براي تماشاگر قابل تحمل باشد اما همواره ديدن ماجان لذت بخش است؛ ماجان که براي نگه داشتن بچه معلولش مي جنگد؛ بچه اي که معلوليت کامل جسمي و ذهني را با هم دارد. نه تنها مي جنگد، خودش را مديون اين بچه مي داند و خداوند را از ته دل شکر مي کند که اين بچه را به او داده است. حتي مي گويد نمي تواند بدون اين بچه زندگي کند.
همه اينها يعني با نقشي مواجه هستيم که از جنس آدم هاي آشناي دور و برمان نيست. ماجان به خاطر داشتن اين فرزند، آه و ناله نمي کند، بابت نگهداري چنين فرزندي هم از خدا هزار و يک خواهش و تمنا ندارد. اگر چنين بود، مي شد از جنس همين آدم هاي کليشه اي سريال تلويزيوني که مي خواهند تمام مشکلات روحي و جسمي و نقدي و جنسي خودشان و تمامي بشريت را حل کنند.
او براي نگهداري اين فرزند معلول، با شوهرش دچار مشکل شده است؛ شوهري که تا پاي طلاق و آوردن هوو براي ماجان پيش مي رود. ماجان کمي دچار پريشاني شده اما به هيچ وجه زن غمگيني نيست. نمي شود گفت که به خاطر داشتن چنين فرزندي، از خدا طلبکار است و عالم و آدم را وارسي مي کند تا مقصر را پيدا کند؛ برعکس شاد و شنگول است و گويي بچه اش يک نابغه بي بديل است و ماجان به وسيله چنين فرزندي، مورد توجه مخصوص خداوند قرار گرفته است.
اثري از اندوه عميق در او نيست؛ با مهر و لبخندي به پهناي صورت به سراغ فرزندش مي رود و با او مکالمه يکطرفه اي را آغاز مي کند. کودک نيز، حداقل در انگاره ماجان، با حرکات چشم و ابرو پاسخش را مي دهد. نزد بسياري از زنان، آوردن هوو خطرناک ترين تهديد است. آنها را از پاي در مي آورد و کاري مي کند به خواست مردشان يا هووي احتمالي تن بدهند اما ماجان سرحال و قبراق است. از اين که پاي هوو به ميان آمده آزرده و نگران است، اما زبون و ضعيف نيست. آماده است براي نگهداري فرزندش به هر خطري تن بدهد.
ماجان آنقدر خوب است و آنقدر قيافه مادرانه اي دارد که ضعف هاي فيلم را پوشانده است. البته واکنش مادر بچه در مقابل واکنش پدر بچه است که برجسته مي شود. پدر بچه قصد دارد در اسرع وقت از شر اين بچه خلاص شود. معتقد است اين بچه تقاص گناهي است که او کرده و ماجان خبر ندارد. مرد، راننده کاميون و مرد جاده است؛ يک تصادف خطرناک و گريختن موفقيت آميز از مخمصه.
در فيلم بر آن تصريح نمي شود ولي در همين مورد هم لحن ماجان بسيار تاثيرگذار است که از مردش مي پرسد مرتکب گناهي شده اي که اين قدر احساس گناه مي کني و اين بچه را کفاره آن گناه مي داني؟ همه رفتار، گفتار و کردار شوهر در مقابل واکنش مادرانه ماجان است که اين بچه را هديه ارزشمند خداوند مي داند. البته باز هم حضور ضعيفي از فرهاد اصلاني را ديديم که پر از نقص و ضعف است. اگر اين نقش محکم تر اجرا مي شد، نقش ماجان نيز بيشتر به چشم مي آمد.
بازي محمدرضا فروتن در «نگار»
عليه معشوق
محمدرضا فروتن با آن صداي شکسته و بريده بريده بيشتر از هر نقشي براي ايفاي نقش عاشقان دل داده مناسب است. نقش هايي که حاوي مايه اي از پستي و پلشتي باشد، به سختي روي قيافه و صداي فروتن مي نشيند. حتي اگر در ميان همان نقش هاي مثبت هم براي او نقش مناسبي جستجو کنيم،نقشي که قدري استحکام و استقامت در آن لازم باشد، اصلا مناسب کاراکتر فروتن نيست. البته او سابقه بازي در نقش هاي منفي يا خاکستري را دارد، اما در ايفاي چنين نقش هايي چندان موفق نيست؛ شايد علت اين است که از کارکرد حقيقي صدا و قيافه و اندام او دور است.

گفته شده کارگردان و عوامل فيلم «نگار»، در ابتدا پيمان معادي را براي ايفاي نقش پيمان در نظر گرفته بودند اما در آخرين لحظات معادي از حضور در اين فيلم انصراف داده و کارگردان، محمدرضا فروتن را جايگزين کرده است. بايد گفت که اين جايگزيني کمي شتاب زده بوده و فروتن انتخاب مناسبي براي ايفاي اين نقش نيست. در واقع فروتن و معادي دقيقه نقطه مقابل يکديگر هستند. معادي براي ايفاي نقش هاي منفي کاملا مناسب است. صدا و قيافه اش و بازي اش که هميشه کمي عصبي است، او را تبديل به بهترين انتخاب براي ايفاي چنين نقش هايي کرده است.
همچنين براي نقش هايي که حاوي رمز و رازي است، باز هم پيمان معادي انتخابي عالي است؛ هنگامي که لازم است تماشاگر در همان ابتدا تصميمش را درباره بازيگر نگيرد و مردد بماند که او را دوست دارد يا نه. اما فروتن دقيقا نقطه مقابلش است. او همواره براي ايفاي نقش هايي مناسب است که مثبت باشد و تماشاگر را به همراه بازيگر نقش اول زن، عاشق خودش کند و ترديدي باقي نگذارد که حرکت غيرمنتظره اي از او سر نمي زند و قضاوت تماشاگر را در پايان فيلم به چالش نمي کشد.
اما اگر بخواهيم ببينيم فروتن در کجاها ترکتازي مي کند و نقش را تبديل به يک بازي خاطره انگيز مي کند، بايد در ميان نقش هاي عاشقان قرباني جستجو کنيم. کسي که حسابي عاشقي کند و در سخت ترين لحظات پاي عشقش بماند و همه چيزش را به خاطر او از دست بدهد ولي سرانجام نارو بخورد و معشوق را کنار رقيب ببيند، اما پيمان فيلم «نگار» عکس اين وضعيت را در پيش رو دارد؛ عاشقي که آنچنان هم عاشقي نکرده ولي طلبکار است و چون براي مدتي جواب منفي شنيده، برگشته تا دخل معشوق را بياورد.
در پايان هم نه تنها قرباني نيست، بلکه قرباني کننده است. سواي سکانس پاياني که نگار، رمبووار همه را مي کشد، در بقيه فيلم اين پيمان است که مشغول بازي دادن نگار است و در نهايت هم دمار از روزگار طرف در مي آورد. نگار اگر از آن مخمصه پايان فيلم هم به سلامت بيرون بيايد و از دست خلافکارها و گانگسترهاي وطني بگريزيد، به دست قانون گرفتار و به شش بار اعدام محکوم مي شود.
ايفاي اين نقش براي پيمان معادي عالي بود و قطعا مي توانست مورد توجه مردم و داوران جشنواره قرار بگيرد اما اين بازي توسط محمدرضا فروتن تبديل به نقطه ضعف يکي از بهترين فيلم هاي چند سال اخير شده است. آينده نشان خواهد داد که «نگار» جريان ساز هم خواهد شد.
اما اين موجب نمي شود که از بازي بد و ناهماهنگ فروتن بگذريم. در واقع نقش پيمان براي پيمان معادي نوشته شده، همان طور که نقش نگار براي نگار جواهريان نوشته شده، پس اگر مي خواستند اين جايگزيني را بدون تلفات هنري به سرانجام برسانند و فروتن را جايگزين معادي کنند، بايد کل فيلمنامه را تغيير مي دادند و نقش محمدرضا را جايگزين نقش پيمان مي کردند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۲۹۴۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سهم انجمن سینمای جوانان ایران از نمایشگاه کتاب

انجمن سینمای جوانان ایران، به سنت هر ساله با ویترینی متنوع از کتاب‌های تخصصی در حوزه فیلم‌کوتاه، در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران حضور خواهد داشت. - اخبار فرهنگی -

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ انجمن سینمای جوانان ایران، سال‌هاست که به مرجعی تخصصی در حوزه تأمین محتوا و انتشار کتاب‌های آموزشی و پژوهشی در حوزه سینمای کوتاه، تبدیل شده است و دانشجویان سینما، فیلمسازان کوتاه و تمامی علاقه‌مندان به فیلم‌کوتاه در این سال‌ها بخشی از نیازهای آموزشی و مطالعاتی خود را از طریق آثار منتشرشده این انجمن، مرتفع کرده‌اند.

نمایشگاه سی‌وپنجم کتاب تهران هم در حالی از امروز چهارشنبه 19 اردیبهشت فعالیت‌های خود را به صورت رسمی آغاز کرده است که انجمن سینمای جوانان ایران هم با ترکیبی متنوع از کتاب‌های تخصصی در حوزه سینمای کوتاه، در قالب این رویداد میزبان علاقه‌مندان خواهد بود.

آثار عرضه شده از سوی انجمن سینمای جوانان در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عبارتند از؛ «ژانر در فیلم کوتاه» مجموعه مقالاتی به دبیری علمی دکتر رامتین شهبازی، «مدیریت تولید فیلم» به قلم محمدرضا پاسدار، مجموعه دو جلدی «تاریخ هنر برای فیلمسازان» نوشته گیلیان مک ایور با ترجمه مجید کیانیان، «فیلم کوتاه، سپهر بلند» مجموعه مقالاتی به دبیری منصور براهیمی، «ساخت فیلم کوتاه با بودجه صفر» نوشته ریزان هاوس با ترجمه مجید کیانیان، «داستان در فیلم کوتاه» نوشته ریک بیرستو با ترجمه پیمان فلاحی، «نوشتن فیلم کوتاه» نوشته پاتریسیا کوپر با ترجمه پیمان فلاحی، «داستان‌گویی در فیلم کوتاه» به قلم سعید عقیقی، «ساختن یک فیلم کوتاه» نوشته روبرتو مولیترنی با ترجمه صنم نادری، «درباره عکاسی» نوشته سوزان سونتاک با ترجمه فرزانه طاهری، «عکاسی و روان کاوی» نوشته استفن بری با ترجمه زهرا پژوتن و صمد قربان‌زاده، «کشف فیلم کوتاه» به قلم سینیتا فلاندو با ترجمه پیمان فلاحی، «ترکی‌بندی تصویر در سینما و تلویزیون» نوشته پیتر وارد با ترجمه حمید احمدی لاری و «هنر فیلم کوتاه داستانی» نوشته ریچارد راسکین با ترجمه پیمان شوقی.

علاقه‌مندان به سینمای کوتاه می‌توانند در ایام برگزاری سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در مصلای تهران، با مراجعه به غرفه سازمان سینمایی، ضمن اطلاع از تازه‌ترین فعالیت‌های مطالعاتی و پژوهشی انجمن سینمای جوانان ایران نسبت به تهیه آثار فوق اقدام کنند.

سی‌وپنجمین دوره نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «بخوانیم و بسازیم» از 19 تا 29 اردیبهشت ماه در محل مصلی امام خمینی(ره) تهران برگزار می‌شود.

انتهای پیام/